In december 2017 is hij met zijn vrouw Wan nog in Delft geweest. Het eerste wat hij vroeg: Wanneer gaan wij naar Concordia? Hij wilde zijn “oude” voetbalmaten weer ontmoeten en gelukkig is dat er van gekomen en hebben we nog een gezellige middag in ons clubhuis doorgebracht.

Jarenlang is hij binnen de vereniging actief geweest als jeugdleider en als organisator van de befaamde klaverjas avonden.
Tijdens zijn trektochten over de gehele wereld op zoek naar olie, bleef hij zeer geïnteresseerd in het wel en wee van de club en had regelmatig contact met zijn voetbalvrienden.

Fred was een ras Concordiaan van de oude generatie. Begonnen als jeugdvoetballer had hij al snel de keepershandschoenen aangetrokken om ze niet meer uit te doen. Tijdens zijn middelbare school en studie aan de toenmalige TH in Delft heeft hij het keepersvak met veel passie beleefd en beoefend. Hij heeft in verschillende elftallen gespeeld, variërend van het 1ste tot en met het “ouwe vijfde” elftal. Voordat hij zich definitief voegde bij de “Heeren” van het 3e elftal, het latere 5e team , heeft hij in het 2e elftal gespeeld. Regelmatig was hij reserve keeper bij het 1ste elftal. Fred had de pech, dat er twee keepers (Aad de Bruin en Wim van Dommelen) waren, die o.a. door hun lengte de voorkeur kregen om in het 1ste spelen.

Na zijn studie heeft hij kort in Nederland gewerkt, heeft enkele jaren in Indonesië gewerkt om vervolgens definitief naar Thailand te gaan.

In het 5e team hebben zich prachtige taferelen afgespeeld. Fred was fanatiek tijdens het spel. Hij was nergens bang voor, hij dook op de meest lastige ballen. Zijn teamgenoten kregen er van langs als een van hen in uiterste nood een terugspeelbal met uiterste precisie in de linker of rechter boven – of onder hoek plaatste . De wereld was dan te klein, hij gooide zijn handschoenen in het doel en liep weg met de opmerking “stelletje kl..., jullie kunnen er niets van”. Het kostte dan ook veel moeite om hem weer in het doel te krijgen. Na de wedstijd was het altijd “gezelligheid kent geen grenzen”. Als er geroepen werd “laatste ronde, hoogste tijd, politie te paard””, dan bestelde hij vlug nog een aantal alcoholische versnaperingen voor alle zekerheid.

Wij, leden van het “ouwe” vijfde, zullen zijn bezoeken aan Concordia en zijn droge humor missen, alsmede de sterke verhalen uit het verleden aan de stamtafel en bar. Hij was een markante figuur in ons team, die wij niet zullen vergeten.

Wij wensen Wan, Jeroen en Tim heel veel sterkte met dit verlies.

Zondag 27 mei a.s. vanaf 16.30 uur zal bij Concordia voor Concordianen en andere belangstellenden een drankje op Fred genuttigd worden. Jeroen en Tim zullen hierbij aanwezig zijn.

Namens het “ouwe” vijfde

Otto Hagen